Totem Serüvenlerim-3

Uzun süre oldu serüvenleri yazmayalı...

2005/2006 sezonundan devam edelim. Eric Gerets'in Galatsaray'a geldiği yıl.

Ali Sami Yen'de Malatyaspor ile oynayacağız. Peder bey ile tv karşısındayız. Ben her şeyi hazırlamışım. Kumanda hemen kolumun yanında cep telefonumu da koltuğun üzerine bıraktım. Hazırlıklar tamam yani. Çok da iyi başladığımız bir maç , golü kim attı hatırlayamıyorum ancak fırtına gibi giriyoruz maça.

Neyse aradan fazla zaman geçmiyor telefonum çalıyor. İlk başta açmak istemiyorum ancak ısrar sürüyor. Totem bozulacak diyorum içimden :) öyle de oluyor.

Açıyoruz telefonu. Arayan arkadaşım başka bir zaman bulamamış gibi tam maç saatinde bana dersane saatlerini soruyor. Lise sondayız o dönem. Ben nerden biliyim olum bakarız sonra diye geçiştirirken penaltı oluyor. İçimden ulan diyorum ama arkadaş ısrarlı kapatmıyor telefonu. Kıramıyorum ben de. Golü yiyoruz tabii. Ulan yedirdin bize golü diyorum en sonunda. "Gol mü yedik lan" diye cevap geliyor. Zar zor kapatıyorum telefonu.

Yeniden toparlanıyor takım tak 2'yi buluyoruz. Toteme bak aq diyorum.Şoklardayım ama :)

Gol sevinci yaşarken az önce arayan arkadaşım tekrar telefonu çaldırıyor. Israrlı bir şekilde. Açmayacağım bu sefer desem de peder bey sesleniyor. " Açsana olum şu telefonu"..

Açıyoruz yine telefonu efendim diyorum. Ben efendim dediğim an Malatya da 2. golün sevincini yaşıyor o an. Arkadaşıma sesleniyorum biraz da hiddetli:

"Ulan Galatasaraylı olduğunu bilmesem bilerek yapıyosun diyeceğim" diyorum.
2-2 mi oldu lan diyip :) kontra cevap geliyor. Evet diyorum.

Kapat olum kapat diyor sonra , onu da inandırıyorum toteme ..

Babama da diyorum bir daha telefon çalarsa açmayacağım...

Aradan 5 ya da 10 dakika geçiyor , 3-2 yapıyoruz skoru. Ne totem kurmuşum diyip hem kendime gaz veriyorum hem de gole seviniyorum.

Telefon çalmıyor bir daha maç içinde. 2 . yarı 2 gol daha , 5-2 alıyoruz maçı. Şükür diyorum ..
Bir sonraki hafta Gaziantep ile karşılaşıyoruz . Onun totemi apayrı güzellikte. Beklerim 4. serüvene..